Tradities

Rijstvelden en bevolkingsgroepen die nog op een klasssieke manier leven; Sapa. Dit was mijn eerste bestemming in noord Vietnam. In twee dagen zouden we in totaal 28 km afleggen tussen de rijstvelden. We zouden de nacht doorbrengen in een 'homestay' of wel bij locals thuis.

Onze trekkingsgroep werdt twee dagen lang gevolgd door lokale vrouwen en kinderen. Ze liep met ons mee van dorp naar dorp en probeerde hun drie engelse zinnen om de beurt op ons uit. Met als doel om aan het eind van de dag hun kleurrijke handgemaakte armbandjes en kleding aan ons te slijten. De omgeving was tijdens onderwandeling geweldig mooi! Eindeloze rijstplateau's in een bergachtige omgeving.

Na deze inspanning was het tijd voor wat meer ontspanning. Halongbay was mijn volgende bestemming. Samen met drie nederlanders die ik een dag eerder had leer kennen hebben we een privebootje gehuurd voor twee dagen. Aangezien deze trip op 5 december viel was het tijd om een Nederlandsetraditie ook in Vietnam voort te zetten. Zo kon ik mijn dichtkunsten nog eens gaan oefenen en opzoek naar een surprise!

Halongbay wordt gesiert door rotsen die overal uit de zee steken. De omgeving krijgt een mytische aanblik door al deze uit het niet opdoemde groene rotsen. Opsommige plekken zijn lagoons ontstaan die alleen per kano bereikt kunnen worden bij laag getij.

Na twee zeer geslaagde dagen op de boot was de volgende dag een grote frustratie. Tijdens het bezoeken van een grot waren twee toilettassen gestolen. Ook die van mij dus..

Aangifte doen op een politiebureau waren ze geen engels spreken is best lastig. Helemaal als de eigenaar van de boot niet wil dat je aangifte doet en zich als tolk opdringt..

Na aandringen, demonstratief blijven zitten en bemiddeling van een vietnameese studenten kregen we uiteindelijk iets van een verklaring. Beetje jammer dat dit pas om 8 uur 's avonds gebeurde..

Na deze gebeurtenis was ik helamaal klaar met de vietnameze en besloot ik terug te keren naar het geweldige Laos! Na twee dagen in busjes en boten te hebben gezeten was het tijd om bij te komen in Luang Prabang. Een geweldig klein oud stadje waar oude tradities nog leven.

Iedere ochtend om 6 uur geven de inwoners eten aan de monniken. De monniken lopen op bloten voeten in een rij langs de inwoners om het eten op te halen. De monniken mogen maar twee maaltijden per dag nuttige en zijn afhankelijk van voedsel dat ze krijgen. Ze richten zich zelf op het mediteren en hebben daar een dagtaak aan.

Inmiddels ben ik aangekomen in Thailand waar ik de kerstdagen wil door brengen op het eilandje Ko Chang.