Back to reality

De lonely planet omschrijft deze plek alsvolg: "Life on Don Khon feels so laid back that you could imagine the islands just drifting downriver into Cambodia with barely anyone rolling out of their hammock in the process."

De omschrijving sprak mij op een of andere manier wel aan en dus was dit mijn nieuwe bestemming.

Don Khon maakt deel uit van de eilanden groep, 4000 islands. Een plek waar de Mekong ver uitwaaiert waardoor er zandbanken in alle formaten zijn ontstaan

Op Don Khon was tot twee weken terug alleen elektriciteit tussen 6 en 10. Opgewekt door oude generatoren. Inmiddels is Don Khon aangesloten op het elektriciteitsnet en waren wij getuigen van de veranderingen die dit voor zo'n eiland betekenen. De prijzen voor een overnachting waren verdubbeld, internethutjes schieten de grond uit en hele familie zitten aan de buis gekluisterd.

Gelukkig was nog niet alle charme verloren gegaan. Drie restaurantjes op rij met de zelfde kaart. Maar dan ook precies de zelfde kaart. Zo kon je overal Hamberger en bread with chese bestellen. Later bleek dat de restaurantjes gedraait worden door 2 zusjes en een oudere tante.

Iedere avond kon ik vanuit mijn hangmat zien hoe het halve dorpje zich in de Mekong ging wassen. Met zeep en vaak kleren, om die ook even mee te wassen, gaan ze op een ondiepen plek de rivier in. Maar niet te ver want de meeste kunnen niet zwemmen.

Na 10 genieten van mijn hangmat en het dagelijkse leven op Don Khon was het tijd voor Cambodja.

Erg veel van de geschiedenis van dit land wist ik niet. Natuurlijk kende ik Angkor Wat en had ik wel eens iets gehoord over de jaren 70, maar de werkelijkheid was een schok.

S21 een school die in 1975 werd omgebouwd tot een van de meest verschrikkelijke gevangenisen. Toen Pol Pot in 1975 aan de macht kwam gebruikte hij deze gevangenis om al zijn tegenstanders op te sluiten en te mishandelen. En tegenstanders had hij nogal wat volgens hem zelf; geleerde, artiesten, kunstenaars en politici.  Hij was van mening dat 'het probleem' bij de wortel moest aanpakken, en zo werden niet alleen zijn directe tegenstanders gemarteld en vermoord, maar de hele familie wachten dit lot.

De gevangen die de meest vreselijk praktijken hadden overleefd werden doorgestuurd naar de Killingfields. De meeste tegenstanders werden direct naar de Killingfields gestuurd. Met een smoes dat ze naar een nieuw huis zouden gaan waar ze gaan werken aan het 'nieuwe Cambodja'. Bij aankomst werdt er hard Communistische liederen gedraait om de gevangen rustig te houden.

Het vervolg is bizar. Waar de Nazi's in de tweede wereld oorlog gas gebruikte omdat kogels te duur waren, waar ze hier nog veel gruwelijker. Met pikhouwelen werden hersens ingeslagen. De kartels van palmbomen werden gebruikt om mensen te onthoofden en babby's vonden hun einde op de killing tree..

In totaal zijn er tussen 1975 en 1979 naar schatting 2 miljoen mensen vermoord. Dat was toen 1/4 van gehele Cambodianse bevolking.