Beautiful world

Nieuw Zeeland, mijn laatste reisbestemming. Na 3 maanden alleen door Azie te hebben gezworven stond NZ ook in het teken van het weerzien met Maris. Met een auto die geupgrade kon worden tot slaapkamer zijn we twee eilanden van Nieuw Zeeland gaan verkennen.

De eerste bestemming op het zuider eiland was Kaikoura. Doordat de zee hier vlakbij de kust ontzettend diep is(meer dan 2000 meter op bepaalde plaatsen) is het mogelijk om walvissen heel dichtbij de kust te zien. De ideale kans dus om deze beesten te spotten.

Na zo'n 20 minuten varen was onze eerste walvis in beeld. Deze gigantische beesten komen maar een minuutje of 15 boven om adem te halen en gaan vervolgens weer met een grote sierlijke onder water, waar ze het eerste 1.5 uur blijven.

Na een week later kwamen we uit bij de foxgletsjer. Net als alle gletsjers is de foxgletsjer ontstaan in de laatste ijstijd en kruipt hij nu langzaam terug de bergen in. Elk jaar wordt deze gletsjereen paar meter korter doordat er stukken smelten of gewoonweg afbreken. In de winter valt boven enkele meters verse sneeuw wat weer langzaam wordt omgezet in ijs. Doordat dat er constant stukken smelten en er ijs bijkomt beweegt de gletsjer1 meter per dag.

Wat de foxgletsjer extra bijzonder maakt is dat regenwoud paal naast het ijs ligt. En wat is er nou mooier dan zelf op deze magische wereld van ijs te lopen.

Nadat we goed waren uitgerust met warme kleiding spyks onder onder onze schoenen volgde we de gids het ijs op. Doordat de geltsjer constant beweegt zijn amper paden. En dus kapt de gids paden voor ons uit beklommen wij deze ijsmassa. Het gevoel dat we op de noordpool waren belandt bekroop ons af en toe. De werkelijkheid was weer snel terug toen we onze weg naar beneden vonden door het klamme regenwoud.

Onze laatste grote uitdaging was Tongariro Crossing bekend als decor uit de Lord of the Rings films. Deze tocht staat bekend als een van de mooiste 1 daagswandelingen in Nieuw Zeeland. Op een mooie dag lopen rond de 600 mensen deze tocht, en dus besloten wij om voor de drukte uit te lopen. En zo stonden we om 6 uur s' ochtends al voor de vulkanische bergen die we deze dag zoude moet zien te bedwingen. Na twee uur klimmen wanden we ons op een andere planeet. De vulkaan op de achtergrond en het rotsachtig landschap zorgde voor een onwerkelijke setting.  

5,5 uur later en bijna 20 kilometer in onze benen was de eindstreep gelukking inzicht.

Na een paar dagen bijkomen stappen we morgen op het vliegtuig naar Nederland. Ergens vlakna de middag hoop ik weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Een geweldig reis is dan afgesloten, maar een vervolg komt er zeker!  

The deadly railway

Kanchanaburi was mijn laatste bestemming in Thailand. Het is bekent om de deadly railway die de Jappaners  tijdens de tweede wereldoorlog  hebben aangelegt. Het idee was om spoorweg vanuit het zuiden Thailand Myanmar in te laten lopen, waardoor er een rechtstreekse verbinding met het vasteland van India zou ontstaan. Het enige probleem is dat het grensgebied tussen Thailand en Myanmar bestaat uit bergen.
Door de bizare omstandigheden waarin gewerkt moest worden stierven er gemiddeld 75 mensen per dag. Dit waren voornamelijk Thaise en Indonndonesische en Maleisische dwangarbeiders. Ook werd er veel gebruik gemaakt van krijgsgevangen uit de kolonies van die tijd. Er stierven meer dan 3000  KNIL-militairen en Nederlanders uit toenmalig Nederlands-Indië.
Zo ontdekte ik in het verre Thailand een stukje Nederlandse geschiedenis die voor mij volledig onbekend was.

Een paar weken eerder vierde ik mijn eerst kerst zonder familie. Puur toevallig was ik twee dagen eerder een Zwitser en Spanjaard tegengekomen waar ik twee maanden eerder twee weken in Laos mee was opgetrokken.
Een onwerkelijke happening om deze dagen door te brengen op een klein stukje paradijs in het Thaise Ko Chang.Waar de meeste stranden in Thailand zijn volgebouwd met hotels, restaurant en touristische winkels is de oostkant van Ko Chang nog amper ontwikkeld en krijg je echt het idee dat je op een onbewoond eiland bent belandt. Zo was er alleen elektrischiteit van 6 tot 10 's avonds en douche deed je met een emmertje.. Echt back to basic dus!

Mijn aziatisch avontuur eindigde in de metropool Hongkong. Waar in heel zuid-oost azie geen dorpje voorbij gaat zonder boeddhistische met een of meerder boeddha beelden, werd het straatbeeld in Hongkong voornamelijk bepaald door wolkenkrabbers, de meest luxe winkelscentra en mega dure auto's. Gelukkig was het openbaar vervoer wel erg goedkoop. De dubbeldektram was voor mij de uitvinding. Zo heb ik uren door de stad gereden met een goed uitzicht en dat voor maar 20 cent per ritje!

Op mijn laatste dag ben met een kabelbaan omhoog gegaan. En daar stond die dan, een beeld van zo'n 35 meter hoog boven op een berg. De grootste boedha die ik in heel zuid-oost azie heb gezien.

Misschien is dat wel Hongkong.. 

 

Tradities

Rijstvelden en bevolkingsgroepen die nog op een klasssieke manier leven; Sapa. Dit was mijn eerste bestemming in noord Vietnam. In twee dagen zouden we in totaal 28 km afleggen tussen de rijstvelden. We zouden de nacht doorbrengen in een 'homestay' of wel bij locals thuis.

Onze trekkingsgroep werdt twee dagen lang gevolgd door lokale vrouwen en kinderen. Ze liep met ons mee van dorp naar dorp en probeerde hun drie engelse zinnen om de beurt op ons uit. Met als doel om aan het eind van de dag hun kleurrijke handgemaakte armbandjes en kleding aan ons te slijten. De omgeving was tijdens onderwandeling geweldig mooi! Eindeloze rijstplateau's in een bergachtige omgeving.

Na deze inspanning was het tijd voor wat meer ontspanning. Halongbay was mijn volgende bestemming. Samen met drie nederlanders die ik een dag eerder had leer kennen hebben we een privebootje gehuurd voor twee dagen. Aangezien deze trip op 5 december viel was het tijd om een Nederlandsetraditie ook in Vietnam voort te zetten. Zo kon ik mijn dichtkunsten nog eens gaan oefenen en opzoek naar een surprise!

Halongbay wordt gesiert door rotsen die overal uit de zee steken. De omgeving krijgt een mytische aanblik door al deze uit het niet opdoemde groene rotsen. Opsommige plekken zijn lagoons ontstaan die alleen per kano bereikt kunnen worden bij laag getij.

Na twee zeer geslaagde dagen op de boot was de volgende dag een grote frustratie. Tijdens het bezoeken van een grot waren twee toilettassen gestolen. Ook die van mij dus..

Aangifte doen op een politiebureau waren ze geen engels spreken is best lastig. Helemaal als de eigenaar van de boot niet wil dat je aangifte doet en zich als tolk opdringt..

Na aandringen, demonstratief blijven zitten en bemiddeling van een vietnameese studenten kregen we uiteindelijk iets van een verklaring. Beetje jammer dat dit pas om 8 uur 's avonds gebeurde..

Na deze gebeurtenis was ik helamaal klaar met de vietnameze en besloot ik terug te keren naar het geweldige Laos! Na twee dagen in busjes en boten te hebben gezeten was het tijd om bij te komen in Luang Prabang. Een geweldig klein oud stadje waar oude tradities nog leven.

Iedere ochtend om 6 uur geven de inwoners eten aan de monniken. De monniken lopen op bloten voeten in een rij langs de inwoners om het eten op te halen. De monniken mogen maar twee maaltijden per dag nuttige en zijn afhankelijk van voedsel dat ze krijgen. Ze richten zich zelf op het mediteren en hebben daar een dagtaak aan.

Inmiddels ben ik aangekomen in Thailand waar ik de kerstdagen wil door brengen op het eilandje Ko Chang.

Transportmiddel gezocht

De vlucht vanuit Saigon naar Hanoi koste me twee uur. De reis vanuit luchthaven naar het centrum duurde ongeveer net zo lang. Ook in Hanoi staat het verkeer rond half 6 hardstikke vast! Er reste mij weinig anders dan met mijn i-pod een beetje naar buiten te staren. Nou heb ik de afgelopen maanden al heel was vreemd beladen scooters voorbij zien komen(3 personen is vaak het minimum en je kunt zo'n scooter ook prima als veetransportmiddel gebruiken) maar dit staat toch wel met stipt op numner 1. Twee mannen op een scooter waren met veel moeite hun lading opnieuw aan het installeren op hun scooter. Deze lading was even daarvoor losgeschoten en op het asvalt geklapt. De lading was in dit geval een varkentje. Het varkentje leefde nog, nog wel...

Een week eerder hadden we een bezoek gebracht aan de tempels van Angkor. De eerste dag stond in het teken van de wat minder bekende tempels, dag twee zou beginnen met de zonsopgang bij Angkor Wat. Helaas was het die dag zo bewolkt dat er van de zonsopgang niet veel te zien was. En ja daar ga je dan om half 5 je bed voor uit..

Het tempel complex van Angkor is pas in de 19de eeuw her ontdekt door de Fransen. De locale mensen wiste wel van het complex af, maar aangezien zij inmiddels over waren gestapt op het boeddhisme waren de tempels niet meer in gebruik. De tempels zijn gebouwd om de koningen van die tijd te vereren. En daar doen boeddiste niet aan. Dus waren de tempels overbodig..

De natuur heeft een gedeelte van deze tempels terug genomen. En zo staan er 2 a 3 honderd jaar oude bomen op deze tempels. Wat zorgt voor een mythische omgeving..

Na een nieuw afscheid ben ik met een bootje door het binnenland van Cambodja gevaren. Daar aangekomen heb ik bamboetrein bezocht. Deze trein is niet meer dan ijzerenframe met bamboe erop. Het wordt door de locals gebruikt om vee en levensmiddelen te vervoeren. De toeristen mogen er ook een ritje opmaken, maar daar moet wel goed voor betaald worden..

Cambodja heb ik achter me gelaten via de Mekongdelta. Met een bootje werden verschillende plekken bezocht. De mensen leven daar voornamelijk van vis. In plaats van die te vangen, worden ze onder het hun huis gehouden. De huisen zijn op de rivier gebouwd en onder de huizen zijn een soort metalen kooien gemaakt. De vissen leven nog wel in hun vertrouwde water, maar kunnen geen kantuit. De vis word in grote getallen naar America en Europa getransporteerd. Door de economisch crisis is de export sterk afgenomen. Aangezien de bouw van zo'n huis ongeveer $80.000 kost, dreigen veel eigenaren in de problemen te komen..

Back to reality

De lonely planet omschrijft deze plek alsvolg: "Life on Don Khon feels so laid back that you could imagine the islands just drifting downriver into Cambodia with barely anyone rolling out of their hammock in the process."

De omschrijving sprak mij op een of andere manier wel aan en dus was dit mijn nieuwe bestemming.

Don Khon maakt deel uit van de eilanden groep, 4000 islands. Een plek waar de Mekong ver uitwaaiert waardoor er zandbanken in alle formaten zijn ontstaan

Op Don Khon was tot twee weken terug alleen elektriciteit tussen 6 en 10. Opgewekt door oude generatoren. Inmiddels is Don Khon aangesloten op het elektriciteitsnet en waren wij getuigen van de veranderingen die dit voor zo'n eiland betekenen. De prijzen voor een overnachting waren verdubbeld, internethutjes schieten de grond uit en hele familie zitten aan de buis gekluisterd.

Gelukkig was nog niet alle charme verloren gegaan. Drie restaurantjes op rij met de zelfde kaart. Maar dan ook precies de zelfde kaart. Zo kon je overal Hamberger en bread with chese bestellen. Later bleek dat de restaurantjes gedraait worden door 2 zusjes en een oudere tante.

Iedere avond kon ik vanuit mijn hangmat zien hoe het halve dorpje zich in de Mekong ging wassen. Met zeep en vaak kleren, om die ook even mee te wassen, gaan ze op een ondiepen plek de rivier in. Maar niet te ver want de meeste kunnen niet zwemmen.

Na 10 genieten van mijn hangmat en het dagelijkse leven op Don Khon was het tijd voor Cambodja.

Erg veel van de geschiedenis van dit land wist ik niet. Natuurlijk kende ik Angkor Wat en had ik wel eens iets gehoord over de jaren 70, maar de werkelijkheid was een schok.

S21 een school die in 1975 werd omgebouwd tot een van de meest verschrikkelijke gevangenisen. Toen Pol Pot in 1975 aan de macht kwam gebruikte hij deze gevangenis om al zijn tegenstanders op te sluiten en te mishandelen. En tegenstanders had hij nogal wat volgens hem zelf; geleerde, artiesten, kunstenaars en politici.  Hij was van mening dat 'het probleem' bij de wortel moest aanpakken, en zo werden niet alleen zijn directe tegenstanders gemarteld en vermoord, maar de hele familie wachten dit lot.

De gevangen die de meest vreselijk praktijken hadden overleefd werden doorgestuurd naar de Killingfields. De meeste tegenstanders werden direct naar de Killingfields gestuurd. Met een smoes dat ze naar een nieuw huis zouden gaan waar ze gaan werken aan het 'nieuwe Cambodja'. Bij aankomst werdt er hard Communistische liederen gedraait om de gevangen rustig te houden.

Het vervolg is bizar. Waar de Nazi's in de tweede wereld oorlog gas gebruikte omdat kogels te duur waren, waar ze hier nog veel gruwelijker. Met pikhouwelen werden hersens ingeslagen. De kartels van palmbomen werden gebruikt om mensen te onthoofden en babby's vonden hun einde op de killing tree..

In totaal zijn er tussen 1975 en 1979 naar schatting 2 miljoen mensen vermoord. Dat was toen 1/4 van gehele Cambodianse bevolking.

Off the beaten track

Na een aantal omzwervingen in het noorden van Laos is het tijd voor wat meer ontspanning. De backpackers hit Vang Vieng is een ideale plaats om te ontspannen en te feesten.
Een 2 dagen eerder geopent bamboehuis is de uitvalbasis. Hangmat, kampvuur en om de twee dagen kennismaking met een gedeelte van de geschiedenis en cultuur van Laos.
Het succes van Vang Vieng zit hem echter in het Tuben.

In een band ga je de rivier af. Tot zover weinig spannends. Dat zit hem meer in alle barretjes die langs de rivierkant zitten. De barretjes zijn gevuld met backpackers die zich ten goede doen aan een biertje of een "bucket". Een emmertje gevuld met wisky en cola. Dit voor zo'n 80 euro cent.
Elk barretje heeft zo zijn eigen atractie. Zo zijn er glijbanen, kabelbanen, en tarzanslingers die je met een wilde zwiep de rivier in werken.Na dit feest en relax oort is het tijd voor wat meer actie.
Vanuit de hoofdstad van Laos, Ventienne, hebben we motorfietsen gehuurd en zijn we afgereisd naar het zuiden. Na een introductie les van maar liefst 5 minuten werden we instaat geacht om onze motoren veilig naar het zuiden te sturen.
Het verkeer was gelukkig geen probleem. Beter gezegt er is amper verkeer te bekennen in het zuiden en de wegen zijn uitstekend. Het probleem zat hem meer in de voorspelbaarheid van al het levende om je heen. Kinderen die spelen langs de kant van de weg. Koeien, buffeloos, kippen, geiten en varkens lijken de weg ook erg geschikt te vinden om rustig bij te komen van de warmte..
De omgeving is geweldig! Bergen, meren, watervallen en zandpaden sieren de omgeving. Dit alles afgewisseld met kleine dorpjes waar de kinderen ons vrolijk tegenmoet zwaaien.
Iedere dag is het weer een uitdaging om de lunch te krijgen. Iedereen is altijd bereid om je te helpen. De mensen spreken echter vaak geen Engels. Handen en voeten zijn nodig om duidelijk te maken waar je naar opzoek bent.

Inmiddels zijn we veilig aangekomen in het zuiden Laos. De komende dagen zullen voornamelijk weer in het teken staan van ontspanning!

Mijn solo reis is voor mij een wisselende ervaring. De omgeving is geweldig en je leert de meest diverse mensen vanuit de hele wereld kennen. Ik heb inmiddels twee reismaatjes gevonden.
Het alleen verder moeten na een geweldige eerste maand is echter af en toe ook zwaar.

Into the wild!

Na voldoende van de zon, zee & strand te hebben genoten is het tijd voor actie.
De eerste tocht was in Khao Yai een nationalpark 2.5 uur ten noord-oosten van Bangkok.

Wildlife spotting en een trekkingstocht door de jungle was het programma voor dag 1.
Door de dichte jungle struinde we achter onze gids aan over smalle modderpaadjes. Die soms door de wilde olifanten nog wat verder waren uitgediept. Met diverse spinnen, scorpionen, slangen, vogels en apen rondom ons heen was het wilflife avontuur compleet!

Dag twee bestond uit het bezoeken van vleermuizen grot en het uitvliegen van deze vleermuizen uit een andere grot. In de eerste grot leven schorpioenspinnen, dodelijke duizendpoten en vleermuizen. De grot wordt door monniken gebruikt om te mediteren. Ze trekken zich terug in een grot zonder licht om voor 7 uur te mediteren en gaan vervolgens slapen. Dat noem ik nou pas gedisciplineerd leven.

Twee miljoen vleermuizen leven er in de tweede grot. Elke avond vlak voor zonsondergang gaan ze opzoek naar voedsel. De vleermuizen vliegen het eerste gedeelte in formatie om zich zo te beschermen tegen de roofvolgens. Met een verre kijker zijn vleermuizen te zien, zich vliegen zich warm na een dag stilhangen. Nadat de vleermuizen zich hebben warm gevlogen begint de uittocht, de laatste vleermuizen vertrekken een uur later dan de eerste. De vleermuizen vliegen met de wind mee, al snel ontstaan er enorme slingers van vleermuizen aan de horizon. Een indrukwekkend beeld wordt gevuld door een enorm zoemend geluid

Inmiddels ben ik aan mijn solo reis begonnen. Dit is wel even wennen na een maand samen te hebben gereisd. Maar ik heb inmiddels alweer wat mooie avontuur beleefd, dat is iets voor de volgende keer. Vanaf 6 oktober zet ik mijn reis voort in Laos